Net één jaar was Gabe in 1995, toen Tineke en Edwin Mennega uit het Groningse Sappemeer hem kochten. Zij hadden – destijds 15 en 17 jaar jong – een jaar verkering en bezegelden dat jubileum met de aanschaf van de nu bijna 29-jarige Gabe. ‘Ik wilde heel graag een Fries paard’, aldus Tineke. ‘Hij stond bij ons in de achtertuin en is altijd bij ons gebleven.’
In een advertentie in het Nieuwsblad van het Noorden werd Gabe te koop aangeboden. ‘Hij stond in Vriescheloo bij de eerste koper. Die besloten het veulen te verkopen nadat het erg ziek geweest was. Toen wij hem kochten was hij gezond en wel, er was niks meer van te merken dat hij een zware tijd gehad had. Gabe was niet van het sjieke, ranke type, toen al niet, maar een echte barokke Fries. Dat vond en vind ik mooi’, vertelt Tineke.
Wij waren zijn kudde
Zij had als tienermeisje wel een verzorgpony gehad, maar toen die verkocht werd, werd Gabe haar eerste eigen paard. ‘We komen allebei niet van een boerderij en Gabe stond achter ons huis. In z’n eentje ja. Dat ging zo vroeger, we dachten er niet bij na. Er was ook niet meer ruimte voor nog een paard erbij. Het kan best dat Gabe altijd erg op ons gericht was en is omdat hij in zijn jonge jaren geen andere paarden gewend was. Wij waren zijn kudde. Nu wonen we wel in een huis met land en ruimte eromheen, en hebben we ook meerdere paarden. Gabe is echter de opa, de leider, van het stel.’
Zo opstappen
Tot zijn derde was Gabe hengst. Tineke: ‘Maar toen begon hij vervelend te worden en hebben we hem laten castreren. Gelukkig veranderde hij daardoor als een blad aan de boom. Het beleren ging gemakkelijk; we legden er een zadel op en ik kon zo opstappen. Waarschijnlijk was dat omdat hij ons helemaal vertrouwde.’
Karrepaard?!
Gabe ging mee naar de lessen van de rijvereniging. En Tineke startte hem een tijdje in de B. ‘Dat was geen succes. De jury vond het niks, zo’n Fries paard. Je zag toen nog nauwelijks Friese paarden in de dressuursport en we werden, ook door de andere ruiters, met de nek aangekeken. Een Fries, die hoorde immers voor de kar? Ik ben toen een tijdje met wedstrijden gestopt, totdat het Friese paard meer geaccepteerd was, en uiteindelijk hebben we het tot en met de M1 geschopt.’
Kunstjes
Edwin was telkens als groom van de partij en zo kon je Tineke, Edwin en Gabe altijd met z’n drieën op pad zien. ‘We waren altijd met Gabe bezig en hadden veel plezier van hem, ook gewoon tijdens het verzorgen. Gabe kende ook kunstjes. Zo kon hij elke deur en hek openmaken als de boel niet goed dichtzat. Zijn staldeur had ook onder een vergrendeling. Als je voor hem stond kon hij voetje geven. Hij was echt ons schatje. En nog.’
Hechte band
Tineke illustreert de band die ze met Gabe had met een voorval tijdens een buitenrit. ‘Hij maakte een keer een onverwachte beweging omdat hij schrok van een vogel. Ik vloog eraf en Gabe ging ervandoor in volle galop. Keihard schreeuwde ik z’n naam. Hij stond direct op de rem en kwam op een drafje terug naar mij.’ En toen ze haar rijbewijs nog niet had, ging Tineke op de brommer naar haar werk. Edwin: ‘Altijd voordat Tineke thuiskwam, stond hij haar bij het hek op te wachten. Hij hoorde haar al van ver aankomen.’
Menpaard Gabe
Op een gegeven moment besloten ze Gabe ook te laten betuigen. Dan kon immers ook Edwin met hem op stap. ‘In een manege in Vries is hij betuigd en tegelijkertijd haalde ik mijn menbewijs, samen met mijn schoonvader, die het ook leuk leek om op de wagen te zitten met mij, en Gabe ervoor. Bij de vereniging in Schildwolde bleef ik menlessen volgen. Daar hebben ze me één keer overgehaald om aan een wedstrijd mee te doen en die wonnen we! Maar ik vind het leuker om gewoon lekker op pad te gaan met hem; de wedstrijd bleef een eenmalige gebeurtenis.’
Fokkersdroom
Tineke en Edwin zijn echte Friezenliefhebbers. De HK in Leeuwarden is vaste prik voor hen. Ook Gabe is overigens naar de keuring geweest. Op de stamboekkeuring in Drachten op 24-10-1998 behaalde hij het sterpredikaat. ‘We hebben ook eens een jonge Friese hengst gekocht, van Rik 396. Die is al vrij snel verkocht omdat er belangstelling voor was. Met een andere merrie, van Maurits 437, wilden we graag gaan fokken, maar zij overleed helaas. Daarna hebben we onze fokkersdroom even laten varen.’
Toch een veulen
Bij toeval kwam er bij Edwin en Tineke toch nog een mooie merrie (Kate), maar niet van het Friese ras. ‘We konden op een gegeven moment toevallig een Irish Cob-merrie kopen. Ze bleek een goed paard; ze werd namelijk tot stermerrie uitgeroepen bij de Irish Cob Society Nederland en we hebben haar twee keer laten dekken. Het eerste veulen Kaylee van de Twinskhoeve hebben we nog steeds en heeft op de veulenkeuring een 1ste premie behaald. Ze is inmiddels bijna 5 jaar oud. Het tweede veulen Bronco van de Twinskhoeve, was een hengstje, die hebben we verkocht in verband met Gabe.’
Naar huis!
Edwin vertelt over een bijzonder voorval met Gabe: ‘Een aantal jaren geleden hadden we een Tinker. Die moest terug naar de eigenaar in Zuid-Holland. Om het paard rustig te houden onderweg, ging Gabe mee als gezelschap. Eenmaal aangekomen, mocht Gabe daar even grazen in een stukje land. Maar hij wilde geen gras, hij stond hinnikend en kijkend naar ons voor het lint: “ik wil naar huis!”. Linea recta liep hij terug de trailer in.’
Vakantie
In feite zijn de Mennega’s nog geen dag zonder Gabe geweest, want hun paard ging zelfs mee op vakantie. ‘We gingen altijd naar familie Draayer in Mirns op de boerencamping. Een hele volksverhuizing, want we moesten een paar keer op en neer om alle spullen, inclusief paard en wagen, te vervoeren. Gabe had daar een eigen weiland en genoot net zo als wij van de ritten in het Rijsterbos. Geweldige weken waren dat!’
Onvoorwaardelijk
Edwin: ‘Op dit moment gaan we omwille van Gabe ons paardenbestand niet veranderen: hij als opa van twee Cobs en twee Shetlanders is mooi genoeg. Hopelijk blijft hij nog een tijdje bij ons. Hij is een duur paard omdat hij geen tanden meer heeft en drie keer per dag speciale slobber krijgt. Maar dat maakt niet uit.’
Ooit komt er wel een Friese merrie waar Tineke en Edwin mee gaan fokken. Want, zo zeggen ze, ‘de liefde voor het Friese ras blijft en een Fries ‘fan de Twinskhoeve’-veulen zou prachtig zijn. Als het Gabe zijn tijd is, zijn we realistisch genoeg om hem te laten gaan. Maar makkelijk zal dat niet zijn … hij hoort onvoorwaardelijk bij ons!’ (cd)
