Het is alweer bijna februari en dat betekent niet alleen dat de dagen gelukkig alweer wat langer worden, maar ook dat het veulenseizoen op gang begint te komen. Voor de 7-jarige Friese merrie Twirre van onze menvrienden Janco en zijn vader Johan duurt het ook niet lang meer. Als alles goed gaat verwacht ze eind februari haar derde veulen, ditmaal van Jurre 495 Sport.
Klaar voor het zesspan
‘Het moet nu gebeuren’, zei Hessel enthousiast! Ik keek hem aan en wist meteen wat hij bedoelde. De paarden zijn klaar om in het 6-span te lopen en Twirre gaat over een week met “zwangerschapsverlof” dus dit is het moment. ‘Ik ga morgen direct iedereen vragen want we hebben natuurlijk wel wat hulp nodig.’ En Marieke (Hessels dochter) moet erbij, zij is er altijd bij als we meerspan rijden. Ik hoef haar alleen maar aan te kijken en dan weet ze wat ik bedoel. Als zij zondag ook kan, dan gaat het gebeuren.
Terwijl Hessel met het laatste stalwerk bezig was, schenk ik de koffie in. Kom Hessel de koffie is klaar. Met een grote glimlach en een twinkeling in zijn ogen ging hij zitten. Dit vind je mooi hé? ‘Ja’, zei Hessel, ‘dit is mijn ding, dit is mijn passie en dat ik dan toch nog weer eens zoveel leidsels in handen krijg, daar word ik gelukkig van. Het zijn dan wel geen 10 Friese paarden maar 6 is ook prachtig!’ 10? Ik zag het al het werd tijd voor een tweede kop koffie en Hessel begon te vertellen.
‘Het was in de jaren 90 toen ik werd gevraagd om op de dag van oude ambachten in Ballum (Ameland) een demo te geven met 10 Friese paarden voor de wagen. Dit was mijn passie dus ik hoefde daar niet lang over na te denken. Maar wat een georganiseer. ‘s Nachts om 3 uur stond veerijder Van der Wielen uit Grootegast bij ons op het erf om de eerste paarden te laden om vervolgens nog vier adressen aan te doen om de overige paarden op te halen. Alles paste precies in de vrachtwagen: de paarden, de tuigenkar en het rijtuig de Groene Brik. We pakten de boot van half 8 en alles liep voorspoedig. Het dagprogramma was een keer een rondgang achter de muziek aan dwars door het dorp. Dit werd twee keer herhaald, maar dan zonder muziek en ik gaf een dressuurdemonstratie op het terrein naast het Gemeentehuis in Ballum. Deze bestond onder meer uit slangenvoltes en keertwendingen op de plaats. De vader van Fenny onze (men)vriendin, Siebren v.d. Leij filmde altijd alles. Hij zat dan dikwijls naast mij op de bok. Het was een groot succes! Zo groot dat ik een paar jaar erop weer gevraagd werd. Deze keer gingen we met acht Friese paarden want er liepen twee Friese paarden mee van Klaas en Barbera Hofker, goede vrienden van ons die op Ameland wonen. Klaas was in die tijd samen met Johannes Couperus de eigenaar van de dekhengst Oepke 266. Het programma zag er hetzelfde uit en alles ging goed. Naderhand had ik een stamppotbuffet geregeld als dank voor iedereen die geholpen had. De paarden stonden inmiddels weer klaar voor vertrek op de vrachtwagen en wij werden na het diner met een antieke bus naar de boot gebracht.’
Kalmte kan u redden, maar niet altijd
Althans dat was het plan. Henny, de vrouw van Hessel zei dit komt niet goed. ‘De bus had hier allang moeten zijn.’ Hessel bleef zoals altijd rustig, ‘geen paniek hij komt zo.’ Toch vertrouwde Henny het niet en ging bellen. En ja hoor, zo kalm als Hessel was, zo kalm was ook de man aan de andere kant van de lijn. Eh….de bus wou niet starten. ‘Oh nee de paarden staan al op de boot en wij staan hier nog met 30 man’, zei Henny. Gelukkig heeft ze na wat rond bellen een andere bus kunnen regelen en heeft de veerboot met grote uitzondering op ze gewacht.
Zes paarden dravend voor de wagen
De hele week zag ik Hessel met een grote glimlach op zijn gezicht, hij was al druk bezig om alle tuigen bij elkaar te leggen. Wietse en Hiske gaan voorop, in het midden Antsje en de bijna 26-jarige Menno en daarachter de twee drachtige merries Twirre en Roza. Het inspannen verliep prima en na een paar rondjes door de bak was het tijd om de weg op te gaan. Wat was het een prachtig gezicht, zes Friese paarden dravend voor de wagen met hun golvende manen in hetzelfde ritme. Hessel zat zo trots als een pauw op de bok met de leidsels in één hand, het Achenbach systeem. Je ment hierbij met één hand, je linkerhand. De rechterhand heeft alleen een ondersteunende functie. Het wordt vaak gebruikt bij recreatief mennen en is vooral een heel vriendelijk systeem.
Na een mooie rit kwamen we weer thuis. Iedereen was dol enthousiast, wat hebben de paarden het goed gedaan. Voor drie paarden was het de eerste keer in een 6-span maar het ging geweldig. Je ziet dan echt dat de paarden steun aan elkaar hebben. Nadat de paarden allemaal op stal stonden te eten was het tijd voor ons zelf. Hessels vrouw had een pan snert gemaakt met roggebrood en spek, maar eerst was het tijd voor Glühwein. Terwijl iedereen druk met elkaar in gesprek was zag ik Hessel rustig zitten. Wat ging het mooi hé? ‘Ja dit is mijn ding’, zei Hessel met een grote glimlach op zijn gezicht. ‘Volgende week weer?’, zei zijn dochter Marieke. Iedereen begon te lachen. ‘Sommige dingen moet je koesteren die zijn te mooi om iedere week te doen’, zei Hessel. Nadat iedereen weg was deden we nog even de stalronde. ‘Nou ik ga ook in huis’, zei Hessel terwijl hij wegliep. Hé Hessel, volgende keer dan maar 8-span? Hij draaide zich om en keek mij met gefronste wenkbrauwen aan. Jij zegt altijd dromen moet je hebben… Er kwam als snel een lach op zijn gezicht, ik wist genoeg…..
