Afgelopen zondag was het dan zover, Menno, de ruin van Marieke – dochter van Hessel en Henny – is 25 jaar geworden. Marieke was er alleen bij toen hij geboren werd en is nooit meer bij hem weg gegaan, ondanks dat ze een keer een heel goed bod voor hem kreeg van mensen uit Amerika. Marieke bracht hem op dat moment in de Z-dressuur uit en dat bleef niet onopgemerkt. Maar ondanks het mooie bod heeft ze het niet gedaan en daar heeft ze tot op de dag van vandaag geen spijt van. Wat heeft ze een plezier van Menno gehad en nog steeds! Haar dochter Iris rijdt met regelmaat op hem, en ze gaan vaak met het gezin op pad voor een ritje met de marathonwagen. Daarnaast gebruikt Hessel Menno nog steeds voor de rouwkoets, hier is hij samen met het andere oude Friese paard Stella uitermate geschikt voor. Stella is inmiddels ook al 23 jaar dus voor de rouwkoets kunnen ze het mooi rustig aan doen, en voor ons is het fijn om mooie rustige paarden voor de rouwkoets te hebben, je kan wel begrijpen waarom…
25 jaar en nog zo fit!
Er is 1 ding waar Menno druk van wordt: zodra hij andere paarden hoort of ziet die ook gereden of gemend worden dan staat er ineens een heel ander paard. Prachtig om te zien hoe hij zich dan groot maakt en half dansend voor de wagen loopt. Afgelopen zondag mocht ik mee met een ritje met de jarige Menno. Iris had hem mooi ingevlochten en daar gingen we. De 11-jarige Iris had de leidsels in handen en liet Menno in een mooi drafje voor de wagen lopen, hij danste bijna! 25 jaar en nog zo fit!! Zo uniek en mooi, het is de droom van ons allemaal om zo lang van je paard in goede gezondheid te kunnen genieten.
Altijd enten tegen Rhino
Je moet er toch niet aan denken dat je je paard op jonge leeftijd al verliest. Kijk naar het enorme drama wat zich op het moment in Valencia afspeelt. Het gevreesde Rhino-virus is daar uitgebroken onder heel veel paarden. Het gaat hier om de neurologische vorm. Besmette paarden kunnen amper meer lopen omdat hun achterbenen verlamd zijn, en nog erger, sommige kunnen niet eens meer staan. Naast deze vorm zijn er nog twee andere vormen: het herpesvirus waardoor het paard verkouden wordt en de abortusvariant, waardoor veulens dood worden geboren.
Hessel heeft het in zijn 42-jarige loopbaan als dierenarts al een paar keer gezien. Grote stallen met paarden waar de merries bijna tegelijk op 9 maand van de dracht het veulen verloren. Hier ging het dus om de abortusvariant. Hij heeft het zelfs ook 1 keer meegemaakt met zijn Stermerrie Hiske. Vanaf die tijd enten wij al onze paarden 2 keer jaar tegen Rhino om groepsimmuniteit te krijgen en de drachtige merries zelfs 3 keer tijdens de dracht. Zelf vinden wij dat enten tegen Rhino verplicht moet worden, net als enten tegen influenza. Volgende maand zijn al onze paarden weer aan de beurt voor de tweede enting, ook de veulens Nine en Maike.
Van veulen naar enter
Nine, Maike en Nynke, wat een geweldig stel veulens. Of inmiddels moet ik zeggen bijna enters. Wat worden ze ongelofelijk snel groot en nu ze groter worden is het ook tijd om af en toe wat met ze te gaan doen. Zoals een stukje lopen aan een touw, of even vaststaan aan het halster. Ik merk dat Nine eigenlijk alles nog kent van haar opvoeding die ik haar de eerste vier maanden gegeven heb. Halster omdoen is totaal geen probleem. Ze blijft keurig stil staan zowel in het land als op stal. Het meelopen aan een touw ging ook prima, maar het vaststaan vind ze minder leuk. Wat dat betreft lijkt ze wel een beetje op mij, ik ben ook een ongeduldige ram.
Maar goed, ze deed het allemaal prima en het hoefjes geven was ook geen probleem. Na dit alles was het natuurlijk tijd voor ontspanning, want als ik met haar bezig ben doe ik dit niet langer dan een kwartiertje. Ze is nog klein en de kracht zit meer in de herhaling dan in de tijd die je eraan besteedt. Na dit alles deed ik haar halster weer af.
Schriktraining niet nodig
Blijkbaar had ik dat achter me op de grond gelegd en het duurde werkelijk waar nog geen 10 tellen of Nine slingerde haar halster met grote slagen rond om hem vervolgens 5 meter verderop te lanceren. Al dansend ging ze erachteraan om hem weer te pakken, maar wat zag ze daar in de boom?!? Ik had een knal oranje nieuwe poetstas met inhoud voor haar meegenomen, en had deze even in de boom gehangen zodat ze er een beetje aan kon wennen. Hij ritselt nogal en de oranje kleur is zo fel dat hij bijna licht geeft. Maar tot mijn grote verbazing liep ze er rechtstreeks op af en probeerde hem direct uit de boom te trekken. Het geritsel, de kleur, het deed haar allemaal niks. Toen ze hem eenmaal te pakken had was haar halster totaal niet meer interessant!. De tas moest eraan geloven en al slingerend met de tas tussen haar tanden stond ze ermee in het land. Ik denk dat ik met haar wel naar cursus schriktraining kan als ik dat zo zie, zonder dat we dan alle hoeken van de bak zien!!!
Veulen in zebradeken
Nog twee maanden dan verwacht onze Stermerrie Roza haar veulen. Twee maanden, wat duurt dat nog lang, helemaal nu al die prachtige pasgeboren veulens op social media voorbij komen. Maar gelukkig heeft de merrie van mijn vriendin Johanna eindelijk zondagavond, na twee weken over de uitgerekende datum gedragen te hebben, een prachtig hengstveulen op de wereld gezet, Symke van de Vijf Eiken (Fonger 478 X Ielke 382). Als ik hem zo zie in zijn geweldige zebradekentje dan kan ik bijna niet meer wachten totdat we zelf weer zo’n kleintje op stal hebben, dat is toch wel het mooiste wat er is…En wie weet insemineer ik onze merries dit jaar zelf wel in plaats van Hessel, maar daarover volgende week meer…
