Het is gelukt!!! Vorig jaar waren we al enorm trots en ieder jaar die erbij komt nog een beetje meer. Maar misschien is dankbaar nog wel een veel beter woord. Menno is afgelopen maandag 26 jaar geworden! Wat een geweldige leeftijd voor een Fries Paard en dat ook nog in goede gezondheid. 26 jaar en misschien nog wel veel meer bijzonder, nog steeds bij Marieke, de dochter van de fokkers van Menno: Hessel en zijn vrouw.
Geboren in de garage
Menno is een Doeke x Hearke en werd op 28 februari 1996 geboren in de garage bij Hessel en zijn vrouw. In die tijd had Hessel de paarden niet bij huis en als een merrie dan hoogdrachtig was nam hij haar mee naar huis. In de garage had hij een box gemaakt waar de merrie haar veulen kon krijgen. Maar ondanks deze voorzorgsmaatregelen was Hessel er niet bij toen Menno geboren werd. ‘Ja, hoe is het mogelijk’, zei Hessel. ‘Ik zat toen nog volop in het werk en net op dat moment kreeg ik een melding. Ik snelde me naar de praktijk om een hond te hechten die door zijn eigenaar, een huisarts, iets te enthousiast was geschoren..’ Op dat moment werd Menno geboren, Marieke was er alleen bij en voor Menno was Marieke zijn eerste contact met een mens. Die band is nooit meer weg gegaan. Menno is tot de dag van vandaag bij haar gebleven.
Geweldig veelzijdig paard
De jaren gingen voorbij en Menno groeide uit tot een prachtig Fries paard met veel behang en uitstraling. Marieke had hem onder het zadel en bracht hem uit in de sport, ze reed hem naar de Z2 en daarmee verdiende hij zijn Sport predicaat. Daarnaast liep hij bij Hessel voor de wagen in 2-,4- en 6-span en jarenlang met zijn maatje Stella voor de rouwwagen. Wat een geweldig veelzijdig paard. Maar het allermooiste aan Menno kwam eigenlijk nog iets later. Marieke was ondertussen gaan samenwonen met haar huidige man die ook regelmatig op Menno reed, en het duurde niet lang of Iris hun dochter werd geboren. Iris groeide op tussen de paarden, en de overige dieren. De liefde voor het Friese Paard kwam al snel en het duurde dan ook niet lang voordat Iris op Menno zat. En daar kwam Menno’s mooiste eigenschap naar voren. De voorzichtigheid hoe hij bewoog en kleine Iris het vertrouwen gaf om zonder angst op hem te rijden was bijzonder en ontroerend.
Ik denk dat dit misschien wel zijn mooiste karaktereigenschap is. Een paard kan nog zo goed in de sport zijn of voor de wagen kunnen lopen, maar een paard die voor je wil werken, met je meedenkt en dan ook nog eens zo voorzichtig is op de momenten dat het moet, dat is goud waard daar kan niks tegen op. En niet alleen met Iris was hij voorzichtig, ook met Pelle NP fan de Hesterhoeve, ons hengstveulen van vorig jaar, was hij voorzichtig. De dag dat Pelle naar Marieke ging was het Menno die zich direct over hem ontfermde en hem vertrouwen gaf. Want dat is wat Menno doet, hij geeft mens en dier vertrouwen waardoor er nu niet alleen drie generaties van hem genieten maar hij ook een geweldige leermeester is voor Pelle.
Het behang van zijn moeder
Pelle fan de Hesterhoeve is inmiddels alweer 9 maanden en Marieke is stapelgek op hem. Hij is al behoorlijk aan de maat en heeft al een prachtige voorpluk. Dat mooie behang dat moet wel in de genen van zijn moeder Roza fan de Kromme Jelte zitten. Jobke had ook veel behang voor zijn leeftijd, en Maike al net zo. Al haar nakomelingen die ik inmiddels heb gevonden hebben enorm veel behang en hebben allemaal diezelfde lieve blik die Roza heeft. In 2017 schonk Roza het leven aan Daan van de Warande, Eibert 419 Sport x Lolke 371 Sport, een prachtig hengstveulen die dan ook een welverdiende 1ste premie kreeg tijdens de veulenkeuring. Ook Daan erfde het prachtige behang van zijn moeder en toen hij drie jaar was kwam zijn voorpluk al tot op zijn neus. Zal het veulen dat Roza nu draagt ook weer zoveel behang krijgen? Ik hoop het, maar belangrijker is natuurlijk dat het veulen gezond is en dat alles goed gaat met beiden. Het blijft toch altijd weer een wonder. Tot nu toe verloopt alles voorspoedig. Roza is nu 7 maanden drachtig van Jehannes 484 Sport. Het veulen is nu ongeveer 65 cm en weegt zo’n 12 kilo en het heeft inmiddels manen en staartharen alhoewel die nog maar 2,5 mm lang zijn maar voor de rest is het nog kaal. Pas in de 9e maand van de dracht krijgt het veulen haar over het hele lichaam.
Gepaneerde schnitzel
Over haren gesproken, man oh man, wat verharen de paarden al! Hele vrachten haal ik er dagelijks vanaf. Nu de dagen alweer iets langer worden merk je direct dat de paarden reageren op het aantal uren daglicht. In de hypofyse worden hormonen aangemaakt die het proces van het verharen in gang zetten. Het gaat nog niet eens zozeer om de temperatuur die verandert. Die losse haren jeuken enorm, het is dan ook een ware traktatie voor de paarden om ze met dit mooie weer zonder deken, even in de bak te zetten. Mijn ruin Wiebe is nog niet in de bak of ploft al neer, en het liefst meerder keren, een gepaneerde schnitzel is er niks bij. ‘Wat een mooi trio ‘, hoorde ik ineens achter me! Het was Hessel die tevreden stond toe te kijken hoe Wiebe en Roza genoten. Ja hé, hier word je toch gelukkig van, ik was zo zat van al die regen en wind. ‘Ik ook’, zei Hessel. ‘Maar vergeet nooit: met de zon in je hart regent het nooit de hele dag!’ Wat weer een wijze spreuk dacht ik bij mezelf, het zorgde voor een glimlach op mijn gezicht…
