De laatste weken van het jaar zijn aangebroken. Het zijn de donkere dagen voor kerst. De dagen zijn nu wel heel kort en met een beetje pech zijn er dagen bij dat het amper licht wordt overdag. Het is koud en regenachtig. Aan de andere kant is het ook weer een gezellige tijd met de paarden op stal. De paarden gaan na het voeren ‘s morgens lekker naar buiten, en dan tegen de avond weer naar binnen waar ze tevreden in hun stal staan.
Hopen op sneeuw
Van mij mag het nu snel nog kouder worden en hopelijk gaat het sneeuwen. Na onze vierspan rit van vorige week hebben we de smaak helemaal te pakken. 27 December gaat het gebeuren, zei Hessel. Echt zei ik? Ja 27 december gaan we zespan rijden! Dan hebben we net twee kerstdagen achter de rug, en hebben we lang genoeg binnen gezeten. Helemaal enthousiast liep ik naar het koetshuis om te kijken welk rijtuig Hessel hiervoor wil gaan gebruiken. Het moet natuurlijk een rijtuig zijn met een hoge bok zodat Hessel goed over alle zes paarden kan kijken.
Arrenslee
Terwijl ik om me heen keek, viel mijn blik op iets anders: de arrenslee. Wat zou dat toch leuk zijn om uit rijden te gaan met één van onze prachtige Friese paarden voor de slee. Snel liep ik terug naar Hessel en waarschijnlijk zag hij al aan mijn gezicht dat ik alweer met andere dingen bezig was dan kijken naar een geschikt rijtuig. ‘Wat heb je nou weer bedacht?;, vroeg hij. Enthousiast keek ik hem aan. We moeten pnze Ster-fokmerrie Nanja laten wennen aan de kerstbellen. Ik hoop zo op sneeuw. Als het dan zover is kan Nanja voor de slee. Ik zag aan Hessel dat hij ook blij werd van het idee. Hessel heeft in het verleden vaak meegedaan met arrenslee wedstrijden en niet onverdienstelijk. Vooral met zijn beste paard ooit – Black – zweefde hij over het ijs. Wat kon dat paard draven. Hessel wist precies hoe hij de beste draf uit Black kon halen zonder dat hij ook maar één keer aansprong in galop. Dezelfde avond zat Hessel al op zolder om de kerstbellen naar beneden te halen en de volgende dag zijn we begonnen. Eerst rustig met de bellen al rammelend om Nanja heen lopend zodat ze aan het geluid kon wennen. Vervolgens de kerstbellen over haar rug. Nanja vond het heel kort even spannend en daarna was het klaar! Wat een prachtig geluid toen ze in stal met Hessel kwam aandraven al dansend op het geluid van de kerstbellen.
Ontwormen
Wat zijn we trots op haar, na het werk kreeg ze dan natuurlijk ook iets lekkers en konden we haar meteen ontwormen. Het is nu een mooie tijd om de paarden “blind” te ontwormen. Dus zonder mestonderzoek. In deze tijd van het jaar maken de kleine strongyliden (de meest voorkomende wormen) geen eitjes meer aan, ze zijn in rust. Een mestonderzoek zou daardoor negatief kunnen zijn. Maar ook de horzellarve en lintworm zijn lastig te vinden. Maar zoals ik in de zomer schreef en liet zien is de horzel toch echt bij veel paarden op bezoek geweest en heeft destijds zijn gele eitjes gelegd op de vacht van de paarden. Ondanks dat we de eitjes ervan afschrapen hebben de paarden er mogelijk toch wat van binnengekregen die nu dan ongeveer uitkomen….Wij ontwormen dan ook met Equest omdat dit nog twee maanden doorwerkt en je zeker weet dat het dan alles dood, daarnaast is het veilig voor alle paarden, ook voor de drachtige merrie en de veulens.
Van fotomodel tot limbo-danseres
Nine, Maike en Nynke zijn nu dus ook weer ontwormd met Equest. Het was totaal geen probleem, inmiddels kennen ze dit en vinden ze het eerder lekker dan vervelend. Afgelopen week was het ook weer tijd voor de hoefsmid, de hoefjes zien er heel goed uit maar toch is het belangrijk om ook naar de onderkant te kijken zodat de veulens niet scheef komen te staan. De buitenkant was mooi afgesleten maar de onderkant moest wel bijgewerkt worden. Voorlopig zijn ze weer helemaal netjes en hebben ze zeeën van tijd om kattenkwaad uit te halen.. Nine is gek op dingen beetpakken en is inmiddels een waar fotomodel aan het worden. Zo zag ik haar van de week voorbij komen op Instagram bij Tweespan Ruitersport, terwijl Maaike had bedacht dat het gras aan de andere kant van het draadje er toch veel lekkerder uit zag en zich als een volleerd limbo-danseres onder het draad door bewoog. Maar na een paar happen wil ze dan toch wel weer liever bij Nine en Nynke zijn, maar hoe? Altijd zo grappig om te zien, ze weten heel goed hoe ze ergens uit moeten komen, maar de weg terug lijkt bijna hogere wiskunde. En Nynke, die kijkt het allemaal aan, wat een lief dier. Het blijft genieten om ze zo te zien. Hoe zullen ze er over een maand weer uit zien? En straks als er sneeuw ligt, wat zal dat leuk zijn voor het eerst in de sneeuw. Ik blijf dromen over die sneeuw.. Hessel zei nog ‘Es, we hebben al jaren geen strenge winter meer gehad.’ We wachten af. Ik glimlachte. Dan maken we wieltjes onder de slee, maar we gaan rijden!
