De Friese paardenfokker Ester Postmus houdt een blog bij met allerlei wetenswaardigheden rondom de drachtige merries die ze samen met oud-dierenarts Hessel Neijenhuis heeft. Ze schrijft over van alles rondom de fokkerij, het veulenen en natuurlijk de veulens zelf. Fokkerij ‘De Hesterhoeve’ is gevestigd in Lettelbert, provincie Groningen. Dit jaar verwachten ze twee veulens. Het afgelopen jaar is haar veulen Jobke bekend geworden op social media.
Blog 4 april
Het is alweer vrijdag dus tijd voor mijn wekelijkse blog. Wat gaat de week snel ondanks dat alles nu zo anders is in verband met corona. Gelukkig hebben wij alle drie (nog) geen gezondheidsklachten en kunnen we dus nog gewoon bij onze paarden zijn. Nou ja, helemaal gezond zijn we niet alle drie. Berber was vorige week iets te enthousiast na haar les met Co. Je herkent dat wel, het rijden gaat dan zo goed, je paard loopt mooi voorwaarts-neerwaarts-ontspannen dat je er spontaan helemaal gelukkig van wordt. Dat had Berber dus vorige week, met een grote glimlach stapte ze van Co en terwijl hij vaststond op de poetsplaats ging zij al huppelend snel even zijn zweetdeken pakken. En knak, daar ging ze. Ze zwikte door haar enkel en wist meteen dat het niet goed was. Na een ziekenhuisbezoek bleek het gelukkig niet gebroken of gescheurd te zijn. Dat scheelt weer, maar voorlopig zit ze thuis met haar voet omhoog.
Op pad met de rouwkoets
De week begon ook met een verdrietige aangelegenheid. Hessel kreeg een verzoek voor een rouwrit. Ondanks dat de reden altijd erg verdrietig is, is het wel heel dankbaar en mooi werk om te doen. Voor deze rit heeft Hessel de oude Friese paarden Menno (24) en Stella (23) opgehaald. Ze lopen normaal samen met Nanja, onze drachtige Stermerrie, bij zijn dochter Marieke. Ze genieten daar van hun pensioen en af en toe lopen ze voor de rouwkoets. Menno en Stella hebben dit inmiddels zo vaak samen gedaan, ze staan mooi stil en zijn erg rustig. Rustig is vooral ook het tempo waarin ze lopen. Ik vroeg me op een gegeven moment af of we wel op tijd zouden komen in dat tempo. Hessel keek mij aan met een glimlach en zei: “ik heb het uitgerekend, ze lopen ongeveer 3 kilometer per uur. Het duurt even, maar we komen er wel en op tijd.” Eigenlijk ben je nog langer bezig met optuigen van de paarden, de koets en jezelf dan dat je onderweg bent. De paarden krijgen mooie, met zwart franje afgezette rouwkleden over. Op hun hoofd dragen ze een zwarte pluim. Het is een gebruik dat de pluimen alleen op de heenweg gedragen worden en niet op de terugweg.
Roza rechtsachter in het vierspan
Roza, inmiddels bijna 9 maand drachtig heeft deze week voor het eerst samen met Menno, Wietse en Hiske in het vierspan gelopen. Ze deed het erg goed, ondanks dat ze op haar derde jaar aangespannen beleerd is en daarna nooit meer aangespannen is geweest.Ze pakt het super op. We hebben haar bewust rechtsachter gezet. Een drachtige merrie kun je in een vierspan beter niet als koppaard gebruiken. De merrie kan narrig worden en gaan slaan omdat ze een ruin achter zich heeft. Wij gebruiken Roza nog steeds, tot zo’n 9,5 maanden dracht. Het verschilt per merrie hoelang je door kan werken. Met Roza gaat het prima en mocht het toch lastiger voor haar worden dan geeft ze het wel aan. Beweging is in ieder geval goed voor de merrie. Dit zorgt ervoor dat de conditie goed blijft. De bevalling wordt ook makkelijker als de merrie fit is.
Roza 9,5 maanden en Nanja bijna 10 maanden drachtig
Zo langzamerhand begint het echt te kriebelen, ik kan bijna niet meer wachten totdat de veulens er zijn. Binnenkort halen we Nanja op. Roza en Nanja komen dan samen te staan in het land, gescheiden van de rest. Op deze manier kunnen ze alvast aan elkaar wennen. Als Nanja over een aantal weken begint met kegelen (harsdruppels aan de uier) zetten we haar in de bak. Dit kegelen is een duidelijk teken dat het niet meer heel lang gaat duren voordat het veulen geboren wordt. Roza gaat ook mee naar de bak. Dit is voor een merrie een rustgevend gevoel. Vanaf dat moment blijven we bij haar en waken we afwisselend. Zodra het veulen geboren is, halen we Roza erbij weg.
Natuurlijke omheining
Nanja en haar veulen blijven dan de eerste paar dagen overdag in de bak en ’s nachts op stal. Zo ontstaat er een hechte band tussen merrie en veulen. Onze bak heeft een natuurlijke omheining, het veulen of de merrie kunnen niet vast komen te liggen. Hier kan het veulen de eerste paar dagen van zijn leven de wereld verkennen. Vorig jaar deden we dit ook zo. Jobke voelde daar voor het eerst in zijn leven regendruppels (zie video) zo prachtig om te zien!! De geboorte van een veulen blijft iets bijzonders. Maar ook is het vreselijk spannend. Is alles goed met het veulen en de merrie? Gaat het veulen vlot staan? Drinkt het wel zodat het de nodige biest binnen krijgt? En wat als de merrie aan de nageboorte blijft staan? Dit is een veelvoorkomend probleem bij Friese paarden. En zo zijn er nog zoveel meer dingen rondom het veulenen. Daar kom ik in mijn volgende blog uitgebreider op terug.
Eerdere blogs:
27 maart:
Blog-Ester: veulenkeuringen, hengstenkeuze en het beste inseminatiemoment
20 maart
Blog-Ester: modderbad, driespan en coronavirus
13 maart
Blog-Ester: van één naar twee veulens (met video)
6 maart
Blog-Ester: 8 en 9 maanden drachtig
28 februari
Blog-Ester en haar veulens
Blog: Jobke-fokker Ester deel haar veulen avonturen
