Wat een heerlijke nazomerweek hebben we. Onze paarden en veulens genieten er, net als wij, volop van. ’s Avonds staan ze te genieten in de ondergaande zon, heerlijk. Wat nu wel verraderlijk is, zijn de nachten. Het koelt ’s nachts alweer behoorlijk af terwijl overdag de zon veelvuldig schijnt. Dit heeft ook zijn invloed op het gras. Door deze combinatie zit er weer veel suiker in het gras, net als in het voorjaar. Veel suiker kan problemen geven zoals hoefbevangenheid. Om dit te voorkomen werken wij met stripbegrazing.
Beperkt gras, meer ruwvoer
Als de paarden in het voorjaar naar buiten gaan staan ze eerst in een klein stukje land, iedere dag verzetten we de draad over de hele lengte van het land een meter. Op deze manier krijgen de paarden niet ineens teveel gras binnen, waardoor je problemen als hoefbevangenheid, koliek etc onder controle kan houden. Het is dan natuurlijk wel noodzakelijk dat je daarnaast goede kwaliteit kuil of hooi bijvoert. Ruwvoer dus waar veel structuur inzit. Een voordeel is dat de voeding zo het hele jaar door vrij constant is. Nu we in september zitten en Hessel iedere dag de draad verzet heeft zijn we aan het eind van het perceel land gekomen. De paarden hebben nu het hele land in gebruik. Doordat we iedere dag de lijn een meter verplaatsen eten ze het gras ook helemaal op zonder het te vertrappen. Nu het gras dus zeg maar “op” is, is het nog belangrijker dat we goed bijvoeren. Zouden we dit niet doen dan gaan de paarden op zoek naar voedsel.
Groene eikels en giftige esdoorn
Het is dan ook goed om te kijken naar wat er groeit om je land heen. Eikels zijn bijvoorbeeld giftig voor paarden. De groene, dus de niet rijpe eikels, zijn giftiger dan de bruine eikels. Maar ook het blad van de eikenboom bevat het giftige stofje tannine. Als het gras dus kort is en je voert niet voldoende bij heb je de kans dat het paard eikels of de blaadjes gaat eten en een eikelvergiftiging oploopt met alle gevolgen van dien. Zorg dus dat je paard niet bij een eik kan komen. Hetzelfde geldt voor de esdoorn, ook deze is giftig voor paarden. Als paarden de bladeren of zaden binnen krijgen kan het de stofwisseling in de skeletspieren zodanig aantasten dan het paard moeilijk of, zelfs erger, niet meer beweegt. Vooral in het najaar als de boom zijn zaden en bladeren laat vallen is het oppassen. De wind neemt ze mee, ondanks dat de boom niet direct naast je land staat is het zaak om in deze tijd goed op te letten wat er allemaal in je land is gewaaid.
De veulens straks aan de veulenbrok
Dat wij goed bijvoeren is ook te zien aan onze veulens Nine en Maike. Wat zien ze er goed uit. En wat geven de merries veel melk aan ze. Onze Stermerrie Nanja geeft heel veel, ik zag van de week dat Maike zelfs af en toe ook stiekem bij haar drinkt. Roza, haar eigen moeder is wat strenger en weigert af en toe, dat zal Nanja nooit doen. Een nadeel is dat we er bijna niet tegen kunnen voeren. Nanja wordt heel “bloot” terwijl Roza daar veel minder last van heeft. Het is maar goed dat ze over twee weken naar de opfok gaan. Vanaf dat moment gaan de veulens veulenbrok krijgen. Dat was tot nu toe niet nodig. Ze drinken veel en eten volop ruwvoer mee en natuurlijk snoepen ze mee wanneer de merries hun dagelijks merriebrok krijgen.
‘Cherry eye’
Voordat de veulens naar de opfok gaan moet Nine nog even een kleine ‘operatie’ ondergaan. Ze heeft vanaf haar geboorte een ‘Cherry eye’. Dit is een oog waarvan het derde ooglid gezwollen is. In dit derde ooglid zit een traanklier en deze puilt uit. Je herkent het aan een wit/roze bultje in de binnenste ooghoek. Ik vind het niet zo erg, maar Hessel zei dat het beter is om het weg te halen. Omdat het een beetje uitsteekt kan ze er later ontstekingen aan krijgen. Nou ja, dat willen we natuurlijk niet. Hessel zei dat het maar een kleine ingreep is. ‘Dat kunnen we mooi samen doen, ik heb dat al zo vaak gedaan in mijn carrière als dierenarts.’
Mislukt filmpje
Hessel en ik zijn meestal goed op elkaar in gespeeld en hebben vaak aan een half woord genoeg. Nou ja meestal dan. Gisteren gingen we even een ritje maken met Hiske en Wietse. Louise, een vriendin van mij, kwam langs dus die mocht voorop naast Hessel op de bok. Ik zat samen met Fenny achterin. Op een gegeven moment ben ik gaan staan om een mooi filmpje te maken van de paarden, dat is leuk als aandenken voor Louise. Maar misschien zijn Hessel en ik toch niet altijd zo goed op elkaar ingespeeld. Blijkbaar had iedereen gehoord dat Hessel ‘bukken’ zei. Terwijl iedereen een veilige bukhouding had aangenomen was ik natuurlijk te laat… met als resultaat een mislukt filmpje en ik zat als een soort struikrover achter in de wagen. De takken zaten overal. Nou ja, het belangrijkste is dat we weer hebben genoten van de paarden en daar doen we het voor.
