Nog twee weken dan is het jaar alweer voorbij. En niet alleen het jaar, maar dan hebben we ook de kortste dag weer gehad en kunnen we uitkijken naar een mooi nieuw jaar met het voorjaar al gauw weer in het verschiet. Maar eerst hoop ik nog wel op winterweer, want wat ziet de wereld er prachtig uit als het gevroren heeft. Afgelopen zaterdag zag ik het direct toen ik naar buiten keek, een prachtige ijzige lucht en een waterig zonnetje die zijn best deed om er door te komen. Snel dronk ik mijn thee op, zette mijn muts op en schoot in mijn laarzen. Met dit weer moet je buiten zijn.
Bevroren water
Ik opende de staldeur en daar stonden de paarden die mij stuk voor stuk begroetten met een zacht gehinnik. Goedemorgen, zei ik terwijl ik ze een plakje hooi gaf en door liep naar de kippen achter in de stal waar ze hun luxe verblijf hebben, Ik zag direct dat het drinkwater bevroren was. Heeft het dan zo hard gevroren? Het voelde wel koud aan, maar niet extreem. De drinkbakjes zullen toch nog niet bevroren zijn in één nacht? Ik opende de box van Stermerrie Hiske en ja hoor, ze waren bevroren. Hoe is het mogelijk in één nacht. Berber was er inmiddels ook en gaf de paarden allemaal een emmer water. Als het zo hard gevroren heeft hoe zal de paddock er dan uitzien, vroeg ik Berber. Samen liepen we naar buiten. Onze paddock was in één nacht veranderd in een soort maanlandschap met diepe kraters. We keken elkaar aan, en dachten hetzelfde, dit gaat het hem vandaag niet worden.
Hard, maar vlak
De paarden stonden nog lekker binnen ruwvoer te eten. We gaven ze hun brok en daarna lekker vandaag de bak in. Die was ook hard door de vorst, maar wel vlak. ‘Dat lijkt me inderdaad beter’, zei Berber en begon met voeren. Krachtvoer krijgen de paarden altijd na het ruwvoer dus nooit ervoor. Ruwvoer brengt de aanmaak van speeksel en het maagdarmstelsel van het paard op gang. Hierdoor wordt het krachtvoer beter opgenomen door het lichaam. Vrolijk liepen de paarden de bak in en begonnen al gauw het gras te eten aan de zijkanten. Behalve Wietse, de 6-jarige ruin van Hessel, hij bokte er vrolijk op los. Zo hoort het te zijn, een paard moet iedere dag naar buiten. Niet alleen voor de beweging maar ook voor het sociale contact. Morgen kunnen ze weer in de paddock, het gaat komende niet vriezen, voorspelde ik. Ieder jaar bestelt Hessel wit zand voor de paddock. De oude laag wordt als het ware losgemaakt en vervolgens komt er een nieuwe laag overheen waardoor je een droog zandstrand creëert zodat de paarden ook in de natte periode van het jaar droog kunnen staan.
Terras voor droge voeten
Helaas zijn de afgelopen maanden zo nat geweest dat ons zandstrandje het dit jaar niet gered heeft en het toch best modderig is geworden. We hebben dan ook besloten om in het voorjaar betonroosters te gaan leggen zodat de paarden een terras krijgen en de voeten droog blijven. Bij de enters hebben we deze platen ook en het werkt super. Een paard kan best een paar uur op een dag in de modder staan en daarna weer in een droge stal, maar zet een paard niet de hele dag of 24/7 in de modder dan kan je wachten op problemen zoals mok. Het is wel belangrijk om iedere dag de benen en kootholtes van het paard te controleren. En om de straal van de hoeven te beschermen kan je deze om de dag met een dun laagje bruine teer in smeren.
Mok voorkomen
Mok is een verzamelnaam voor aandoeningen in de kootholte van het paard. Het komt vaak voor bij Friese paarden die vaak en lang in een natte weide, paddock of stal (urine) staan. Er komt vocht en vuil in de kootholtes waardoor er (natte) mok kan ontstaan. Er vormt zich een ontstoken huid waar horizontale kloofjes en korstjes ontstaan. Het begint met een klein plekje, maar als je dit niet tijdig behandelt kan de hele kootholte, het kootgewricht en de pijp aangetast worden. Wij controleren onze paarden hier dagelijks op. Gelukkig heeft er geen een mok. Wel heeft onze Stermerrie Roza fan de Kromme Jelte rasp. Dit is eigenlijk hetzelfde maar dan hoger op het been, vaak op het pijpbeen. Roza heeft het op haar rechtervoorbeen. Sinds kort smeer ik de plek in met 100% gesmolten paardenvet. Het vet wordt gebruikt voor hoeven maar kan ook prima gebruikt worden voor wondjes. In paardenvet zit vitamine A en D, Glycerine, omega 3, 6 en 9. Ik scheer het plekje met een tondeuse en smeer het vervolgens in met het vet en wonder boven wonder is de rasp bijna verdwenen.
Wiebe en Pluisje
Kom maar zei ik tegen Roza terwijl ze rustig achter me aan liep naar de poetsplaats. Ze weet precies dat ik haar rasp iedere dag behandel. De eerste paar keer was het een drama, het plekje deed haar duidelijk pijn. Maar sinds de behandeling met paardenvet staat ze er helemaal relaxed bij en lijkt ze het juist heerlijk te vinden. Terwijl ik het vet aan het inmasseren was, hoorde ik de kerstmuziek op de achtergrond. Het deed me denken aan vorig jaar, aan mijn ruin Wiebe en Pluisje, het katje van de buren. Wat waren ze gek met elkaar. Zodra Wiebe op stal stond zat Pluisje bij of op hem. Wiebe was heel voorzichtig met Pluisje. Prachtig om te zien hoe een paard van 600 kilo omgaat met een jong katje. Er was wederzijds respect, vertrouwen en liefde. Terwijl ik langs Wiebe liep gaf ik hem een aai, Wiebe keek mij vragend aan….. Pluisje is de laatste weken niet meer thuis gekomen, zeiden de buren. Ze hebben overal gezocht en ze maken zich zorgen. Pluisje ging nooit ver van huis… Onvoorstelbaar hoe het verdwijnen van een (stal)katje, en dan ook nog niet eens ons eigen katje, impact kan hebben… Pluisje hoorde er gewoon bij. Ik heb dit jaar dan ook maar één kerstwens, laat Pluisje alsjeblieft weer thuiskomen…
