Zo aan het einde van het jaar is het altijd een gezellige boel bij ons op stal. Het is de tijd dat vrienden, bekenden langs komen om een kerstgroet te brengen en even bij te praten. Zo kwam afgelopen dinsdag Hanneke Boersema langs. Hanneke is uitvaartbegeleidster en komt regelmatig met de vraag of Hessel een uitvaart met onze rouwkoets kan verzorgen. Deze keer kwam ze voor de gezelligheid en had een paar prachtige foto’s meegebracht van een uitvaart van afgelopen jaar. Kijk nou, zei ik tegen Hessel. Hoe is het mogelijk….dat is oude Stella op de foto. Dat ze uitgerekend hier foto’s van heeft. ‘Ik ben er zo blij mee’, zei Hessel. ‘Dit was Stella haar laatste rit..Ik merkte het al tijdens de rit.’
Vertrouwd voor de rouwkoets
De vaste oude Friese paarden liepen voor de rouwkoets, iets wat ze na hun pensioneren nog regelmatig deden. De 25-jarige Menno links en de 23-jarige Stella rechts. Het was een prachtig stel voor de rouwkoets, niet alleen omdat Hessel het 2 tal door en door vertrouwde maar ook om hun mooie karakter. Mooie rustige Friesen die je nodig hebt om zo’n dankbare rit te kunnen verzorgen. Maar bij de laatste rit werd het echt minder met Stella. Het tempo van de oudjes lag de laatste jaren al laag, wat alleen maar mooi was voor het rouwende gezelschap wat achter de rouwkoets liep om het bij te houden, maar nu ging het wel heel langzaam. Terwijl ik haar aan het uitspannen was na de rit zei ik…..het is goed zo Stella dit was je laatste rit. Het is mooi geweest, je hebt zoveel mensen naar hun laatste rustplaats gebracht nu is het tijd om te genieten op de wei en verder niks meer te doen. Stella genoot van haar pensioen samen met Menno in de wei bij Marieke de dochter van Hessel. Helaas duurde dit niet lang, een week voor haar 24-ste verjaardag moest Hessel, zijn oudste paardje euthanaseren. Terwijl Stella haar hoofd op mijn been legde plaatste Hessel de injectie, het meest verdrietige moment afgelopen jaar bij ons op stal. Deze foto’s zijn dan ook niet alleen prachtig, ze zijn goud waard!
Good old Menno
Menno daarentegen die zet maar door, in februari wordt hij 26 als alles goed gaat. Hij loopt heel af en toe nog bij Marieke voor de wagen. En over een paar dagen is het weer zover, dan brengt hij samen met Marieke en haar gezin de kerstgroet in de vroege ochtend in het dorp. Hij is geboren bij Marieke en is nog altijd bij haar. Voor de rest geniet hij van zijn pensioen en heeft zich helemaal over ons hengstveulen van afgelopen jaar Pelle ontfermd. Prachtig om te zien hoe zo’n jong dier leert van hem. Terwijl het jonge spul Rakker en Pelle aan het spelen zijn kijkt Menno tevreden op een afstandje toe. En als Cees het dressuurpaard van Marieke er na de training bij in komt is duidelijk wie de baas is en keert de rust helemaal terug. Mooi om te zien. Bij ons ging het er van de week iets minder rustig aan toe. Wat was het prachtig weer afgelopen dagen. Ijzige kou met een felblauwe lucht en een heerlijk zonnetje. Maar die kou bekent ook direct dat alles was vastgevroren en de paddock na twee nachtvorsten keihard was geworden.
Lekker in het land
‘Kom Es’, zei Hessel. ‘We gaan een rondje doen, kijken hoe het er buiten uitziet en waar we de paarden vandaag in doen. Ik pakte mijn muts van de kachel terwijl Hessel al voor mij uitliep. Na een verkenningsrondje was het duidelijk, we doen ze in het voorste landje. Die is mooi vlak en hard, het achterste gedeelte zetten we af met lint. Dat is te zacht en vertrappen ze. Achter elkaar liepen de paarden vanuit hun box het land in. Ik vond het maar spannend, straks glijden ze zei ik. Het komt goed maak je geen zorgen, ze lopen op blote voeten en hebben daardoor meer grip. Hessel had weer eens gelijk, alle paarden doken direct naar het gras alleen Wietse de jonge ruin van 6 jaar maakte er een feestje van. Behendig sprong hij door het land terwijl de rest gelukkig rustig bleef staan.
Met driespan door de bak
Het was dan ook voor Wietse geen straf dat hij ’s middags nog even aan het werk mocht. ‘Een driespan heb ik voor vanmiddag in gedachten’, zei Hessel tegen zijn menvrienden die inmiddels waren gearriveerd. De bak is hard maar wel te doen, hij is mooi vlak. Het duurde dan ook niet lang of Wietse, Hiske en Twirre stonden mooi ingespannen naast elkaar. Behendig stuurde Hessel ze door de bak. Op gepaste afstand stonden we van dit prachtige tafereel te genieten. Het zag er prachtig uit. Nadat de paarden waren ingelopen mocht Janco de leidsels nog even over nemen. Enthousiast liep hij achter de paarden. Zo heb je 1 en zo heb je er 3 voor je zei hij tevreden met een grote trotste glimlach op zijn gezicht. Of misschien was de glimlach van zijn trotse vader nog wel groter die aan de kant stond. Dit zijn de dingen die ons gelukkig maken. Het genieten van onze Friese Paarden en dit delen met de mensen die hun hart ook verloren hebben aan dit prachtige unieke ras.
Ik wil om af te sluiten al mijn lezers hele fijne feestdagen toewensen met een speciale kerstgroet.
De stille dagen komen eraan, tijd om even stil te staan. Afsluiten en opnieuw beginnen. Wat te doen met wensen of dromen, dingen die jou zijn overkomen.. Laat ze zijn en laat ze achter, de ergste worden zachter de mooiste krijgen een plek in je hart. Maak ieder jaar een nieuwe start. Begin aan je oude of nieuwe dromen. Laat het leven op je afkomen. Heb lief, bewonder en geniet.
Meer dan dit leven heb je niet….
