Ondanks dat Gabriëlle Zaal eigenlijk een springpaard wilde, werd ze tijdens het beleren steeds meer verliefd op de Friese Nora V.W. (Gjalt 426 x Tonis 393). Ze leerde de merrie zelf alles aan en begon in 2018 met het rijden van dressuurwedstrijden. Na een heftige tegenslag heeft de combinatie weer flink de smaak te pakken in zowel de springpiste als in de dressuurring en proberen ze het beste in zichzelf naar boven te halen.
Geen springpaard
‘Ik heb Nora al sinds ze drie jaar oud was. Ze is geboren op de manege waar ik destijds reed, dus ik ken haar wel al sinds haar geboorte’, steekt de amazone van wal. ‘Toen de eigenaren van die manege gingen verhuizen, hebben we haar gekocht omdat mijn stiefvader altijd al een Fries wilde hebben. We hadden toen ook al een draver en ik zei altijd dat ik er graag nog een springpaard bij wilde, maar toen we eenmaal bezig waren met beleren en het opbouwen van een band werd ik steeds meer verliefd op Nora. Toen ze daarna echt mijn paard werd, is onze band onbreekbaar geworden.’
Rustig aan
De combinatie deed het erg rustig aan in de beginperiode. ‘Nora was nog jong en moest alles leren, toen ze vier was zijn we verhuisd naar Drenthe en zijn we verder aan de slag gegaan. Ze had soms last van bakspoken en vond best veel eng, dus hebben we haar ook veel meegenomen naar het bos om haar aan alles te laten wennen. Een jaar later zijn we verhuisd naar een andere stal waar we nog steeds met plezier staan: Stal de Swaen. Nora is daar toen heel erg opgeknapt, de bakspoken waren weg en ze leek daar meer tot haar recht te komen. Mede ook omdat ze op deze stal veel meer buitenstaan. In 2018 zijn we ook begonnen met de wedstrijden en intussen zijn we M2 geklasseerd.’
Longontsteking
In april kregen amazone en paard te kampen met een heftige situatie. ‘Nora heeft in april dit jaar helaas een longontsteking gehad waarmee mijn vriend en ik haar bijna zijn verloren. Dit was echt een zware periode voor ons, met heel veel onzekerheid of ze het wel zou halen. Ze heeft twee weken op de kliniek in Emmeloord gestaan en gelukkig hebben ze haar daar er bovenop kunnen krijgen. Toen ze weer thuis was heeft ze nog een tijdje op de antibiotica gestaan en heeft ze vooral veel rust gehad om de longen weer tijd te geven om te herstellen. In juni zijn we weer voorzichtig begonnen met het werk oppakken en sinds augustus zitten we weer op het niveau waar we waren. Ze heeft nog wel wat restschade in de longen maar dat beperkt haar gelukkig niet in wat we doen.’
Veelzijdig
Ondanks dat Zaal eigenlijk een springpaard wilde, heeft ze geen moment spijt gehad van de aankoop van de Friese merrie. ‘Nora is ook een super veelzijdige Fries waar ik ook mee spring en cross. Ons springrecord staat op 1.15M en op wedstrijd springen we 60/70CM. Hoger hoeft van mij ook niet. In de dressuur zijn we nu M2+3 en daar zijn we mee aan het trainen. Verder vinden we het ook heerlijk om op buitenrit te gaan.’
Karakter
‘Nora en ik zijn eigenlijk qua karakter heel gelijk, we willen allebei altijd het beste in onszelf naar boven halen. Ze kan al boos zijn als ik haar een dagje op de wei laat staan, ze wil altijd graag mee en is echt een allemansvriend. Dus vaak als ze vrij is ga ik met haar wat vrijheidsdressuur doen, wat ze ook erg leuk vindt. Ik snap haar wel’, geeft Zaal lachend toe. ‘Ik kan zelf ook niet de hele dag op de bank zitten, ik wil ook altijd graag wat doen. Al kunnen we samen ook genieten als ik bij haar in het land kom zitten, ze blijft dan ook echt altijd bij me in de buurt, elkaars aanwezigheid is heel fijn. Die band was er altijd al, maar is nog meer gegroeid sinds ze zo ziek is geweest. Toen was ik nog net niet 24/7 bij haar, ik kon merken dat ze dat echt nodig had. Elke keer als ik op de kliniek was had ik een liksteen mee die ze heerlijk vond. Op een dag kwam er een verbaasde medewerkster naar me toe die vertelde dat ze dat echt niet van hen wilde hebben, het was heel bijzonder dat ze dat van mij wel wilde aannemen.’
Plezier
‘Waar ik het meest trots op ben is toch wel dat wat we ook op ons pad krijgen, onze band ons er wel doorheen sleept. Ook mijn vriend heeft een ontzettend sterke band met haar. Daarnaast ben ik trots op het feit dat we al M2 zijn want ook dat had ik nooit verwacht te bereiken. Het blijft toch vaak nog wel een dingetje om met een Fries in de dressuurring te verschijnen, want het wordt nog niet altijd even erg gewaardeerd. Het zou me nog heel gaaf lijken om Z te mogen starten met haar. Maar niks moet, we kijken gewoon hoe ver we komen en maken vooral veel plezier’, sluit ze enthousiast af.
Bron: Hoefslag
Foto’s: Melissa Kobes
