Na het overlijden van Isis Ouwerkerk haar vorige paard Umas, waar ze een bijzondere band mee had, startte ze een zoektocht naar een Fries. Ondanks dat Gerke v.o (Olgert 445x Sjerp 446) destijds haar tweede keuze was, werd ze op slag verliefd toen hij bij haar thuis de trailer afliep. Met hulp en vooral doorzettingsvermogen wordt de band tussen amazone en paard steeds sterker en krijgen ze steeds meer de stijgende lijn te pakken.
Gedeelde hobby
‘Eigenlijk heb ik vanaf jongs af aan al pony’s en paarden gehad, het is een hobby die ik samen met mijn moeder deelde’, steekt de amazone van wal. “Samen hebben wij uren doorgebracht bij de paarden. In de laatste jaren had ik samen met mijn moeder een paard genaamd Umas. Mijn moeder deed vooral veel grondwerk en longeren en ik reed dressuur met hem. Helaas is mijn moeder in juli 2019 overleden. In deze tijden heb ik heel veel aan Umas gehad, bij hem kon ik lekker mijn hoofd leegmaken en hoefde ik aan niks anders te denken.’
Onverwachts afscheid
In augustus 2021 moest Ouwerkerk vanwege een peesblessure noodgewongen afscheid nemen van Umas. ‘Een paard verliezen is natuurlijk altijd vreselijk, maar omdat dit ook het paard van mijn moeder is geweest heeft dit toch wel heel veel impact op mij gemaakt. Na een paar dagen zonder Umas wist ik al vrij zeker dat er een nieuw paard moest komen. Eens een paardenmeisje, altijd een paardenmeisje. Ik kon mij niet voorstellen waar andere mensen hun plezier uit hun leven haalden, zo zonder paard.’
Jonge ruin
De amazone wist één ding zeker: haar volgende paard moest en zou een Fries worden. ‘In mijn ogen zijn friezen lekker allround. Ze zijn leuk om mee te dressuren, maar het is ook een ras om heerlijke buitenritten mee te maken. Ik had nog nooit op een fries gereden, maar toch begon ik de zoektocht met een duidelijke missie: een grote jonge friese ruin. Het liefst wel al beleerd, maar al snel kwam ik erachter dat de prijzen erg hoog waren, dus deze eis werd bijgesteld’, lacht ze. ‘Ik benaderde verschillende grote stallen, maar de meeste jonge ruinen stonden in september nog op het land, dus ik kon niet op veel plekken terecht. Toch heb ik een aantal particulieren en stallen gevonden die wel wat voor mij hadden staan.’
Rustiger
Na een rit van drie uur kon Ouwerkerk terecht bij de eerste twee paarden. ‘Op het eerste adres stonden een aantal geschikte ruinen. Hiervan heb ik er twee uitgekozen om te zien lopen. Ze waren beide nog niet onder het zadel beleerd, dus werden ze los in de buitenbak getoond. Ze waren allebei heel leuk, maar de eerste was iets rustiger, dus deze sprak mij het meeste aan. Na nog wat andere bezoekjes bij andere stallen, bleven de eerste twee toch het leukst.’
Keuren
De amazone besloot de Fries die ze als eerste zag lopen röntgenologisch te laten keuren. ‘Hier ging een weekje overheen, maar helaas had deze een vergroeiing in zijn rug, dus heb ik hem niet gekocht. Na even twijfelen of ik toch verder moest kijken of de tweede moest laten checken, heb ik er toch voor gekozen om deze ook te laten keuren, ondanks dat dit geen eerste keuze was. Na een week bleek dat Gerke v.o., die nu omgedoopt is tot Hugo, goedgekeurd was!’
Robuust type
Ze vervolgt: ‘Hugo is een wat robuuster, ouder type en lekker groot van maat. Aangezien het een flinke reis was naar Zeeland heb ik Hugo met een tranpsort service laten komen, waarna ik hem op 18 september 2021 mocht verwelkomen op stal! Met een fel oranje halster en zijn manen mooi gevlochten stapte hij het vrachtwagentje uit. Hij had de hele reis geen stap gezet en hij wassuper braaf geweest.’
Genoeg werk
De combinatie besteedde de eerste maanden aan het wennen en een band opbouwen. ‘Hugo kon niks behalve meelopen aan een halstertje, dus er was genoeg werk te doen. Al snel merkten we dat hij een heel klein hartje heeft, maar zich heel stoer voordoet. Het eerste samengaan met andere paarden ging dan ook niet zo soepel. Hugo is pas laat geruind, dus zijn hormonen speelden ook nogal een rol. Langzaam aan ben ik begonnen met grondwerk en longeren. Aangezien mijn moeder dat voorheen vooral deed waren wij hier beide nog wat groen in. Hugo begon mijn grenzen uit te testen, waardoor het in het begin niet heel soepel verliep. Hiervoor heb ik wat hulp ingeschakeld om ons hiermee helpen. Tot op de dag van vandaag ben ik hier heel blij mee.”
Zadelmak
‘Na veel longeren, grondwerk, schriktraining en werken aan de lange teugel, was het tijd om Hugo zadelmak te maken. Aangezien ik niet zo’n held van mijzelf ben, heb ik dit samen met mijn stalgenootje Sharon opgepakt. Begin juli vorig jaar heeft Sharon op Hugo gezeten en eind juli was hij zo braaf met op- en af stappen dat ik er zelf op kon. Vanaf toen hebben we dit rustig verder opgepakt in combinatie met longeren.’
Eerste buitenrit
Eind september maakt de combinatie hun eerste buitenrit. ‘We maken nu bijna elke zondag een buitenrit met een aantal stalgenootjes, dat vindt Hugo heerlijk. In oktober hebben we zelfs al onze eerste rit met de trailer naar het strand gemaakt, wat echt een mijlpaal was. Inmiddels hebben we elke week dresuurles, maken we op zondag een buitenritje en hebben we om de week balkjes les. Dit is precies waarom ik Hugo gekocht heb: het is een heerlijk allround paard dat zeker niet saai, maar ook zeker niet te rillerig is. Veel stalgenootjes zeggen dan ook dat Hugo perfect is voor mij!’
Progressie
‘Momenteel zijn we hard aan het trainen om de galop beter te krijgen. Dit vindt hij nog heel moeilijk, maar we maken progressie. Wanneer hij dit straks helemaal onder de knie heeft ben ik wel van plan om met hem in de dressuurring te gaan verschijnen, maar genieten blijft het belangrijkst. Ik kijk nu al uit naar het betere voorjaarsweer om lekker veel bos- en strandritten te gaan maken met de trailer.’
Trots
De amazone kijkt positief terug naar de afgelopen tijd. ‘Als ik nu terugkijk op onze eerste anderhalf jaar ben ik toch wel het meest trots op het team dat we samen zijn geworden. In het begin heb ik vaak genoeg met mijn handen in mijn haar gezeten met de vraag of dit nog wel goed kwam. Een jonge ruin, nog hoog in zijn hormonen die nog weinig kent; waar was ik aan begonnen? Maar met wat hulp en doorzettingsvermogen zijn we heel erg gegroeid samen. Ook al is Hugo geen vervanger voor Umas, hij is ook al een echte steun voor mij geweest.’
Rust en positiviteit
‘Het afgelopen half jaar heb ik helaas in een burn out gezeten, maar Hugo heeft mij toch elke dag weer kracht gegeven om uit bed te komen en hem te verzorgen en beweging te geven. Op stal hoef ik dan ook nergens anders aan te denken dan Hugo, wat mij heel veel rust en posiviteit geeft. Daarnaast is hij ook een goede spiegel en leert hij mij ook om grenzen aan te geven, want ik hoef maar mijn vinger te geven en vervolgens pakt hij heel mijn hand’, sluit Ouwerkerk lovend af.
Bron: Hoefslag
Foto: Sharon de jongh
