Met haar zwarte parel Gijsbert JD (Tsjalke 397) debuteerde Jeanet Dam in de Prix St. Georges tijdens de Subtopwedstrijd in Beilen. Een vierde prijs en een score van nagenoeg 65% in het sterke deelnemersveld was de beloning voor deze combinatie. Een prestatie met een gouden randje aangezien Gijsbert JD op het randje van de afgrond heeft gezeten.
Doodziek
Jeanet vertelt: ‘Ik heb Gijsbert in 2013 gekocht, nadat ik mijn vorige paard had verkocht. In 2014 werd hij aangewezen voor het Centraal Onderzoek van het KFPS, maar wegens een kleine blessure en omdat we hem nog erg jeugdig vonden, werd dat uitgesteld naar 2015. Maar in het voorjaar van 2015 is hij ziek geworden, met enorme koortspieken van 42 graden. We kregen het niet onder controle, elke dag hebben we de veearts erbij gehad. Hij wilde helemaal niet meer eten, een skeletje met een velletje eromheen, dat bleef er van hem over.’ De kliniek in Wolvega werd ingeschakeld, en opname in de kliniek was onvermijdelijk. De situatie was zo ernstig, dat de dierenartsen uit Wolvega niet verwachten dat Gijsbert dit ging overleven.
Karakter
‘Met koortsremmers at hij wel, maar deze konden ook niet eindeloos gegeven worden. Ik ging elke dag naar hem toe met een vuilniszak vol met gras, dat was het enige wat hij nog wilde eten. De dierenartsen schatten in dat Gijsbert een minimale kans op overleving had. Hij was zo ziek ,in Wolvega hadden ze dit ook nog nooit zo extreem meegemaakt.’
Na een paar weken was Gijsbert niet eens meer een schim van zichzelf, maar wel stabiel genoeg om weer naar huis te gaan. Jeanet: ‘Hij heeft heel 2015 nog nodig gehad om te herstellen, hij heeft dit echt op zijn fantastische karakter overleefd. In het voorjaar van 2016 was hij weer nagenoeg de oude, en vanaf toen ging het heel snel. We zijn in de L1 gaan starten maar waren een jaar later al Z1. En nu zijn we al Lichte Tour geklasseerd!’
Eerste paard in de Subtop
Met Jeanet’s vorige paard startte zij in de Z1, dit was haar eerste start ooit in de Lichte Tour. En het einde lijkt nog lang niet in zicht. ‘Mijn trainer Marc-Peter Spahn denkt dat er nog veel meer haalbaar is. Sinds ik bij hem train krijg ik steeds meer het gevoel wat ik thuis in de training heb, ook in de proeven.’ Ze lacht: ‘Marc-Peter zit echt in mijn achterhoofd tijdens de proeven!’
Dat er rek in de scores zit, blijkt wel uit het feit dat de proef in Beilen nog niet vlekkeloos was. ‘Ik had een dikke fout in één pirouette en er ontstond een foutje in een serie. Wie weet wat de toekomst brengt, ik durf nu weer te dromen van meer!’
