Na acht jaar in het bestuur te hebben gezeten waarvan de laatste zes jaar als voorzitter, was vrijdag 22 november jl. mijn laatste vergadering. De statutaire termijn van acht jaar bepaalt dat er geen herverkiezing meer in zit. Op zich is dat een goede regel maar ik moet eerlijk toegeven dat mij dat toch wel een gevoel van weemoed bracht. Allereerst omdat de afgelopen jaren voorbij zijn gevlogen. Dat is een goed teken en geeft aan dat je het naar je zin hebt gehad. Het zal ongetwijfeld te maken hebben gehad met het enthousiasme dat ik heb ervaren bij het stamboek, in de regio’s in binnen- en buitenland, bij fokkers thuis, bij gebruikers, maar ook met de inspirerende samenwerking met de mensen op het kantoor, in de verschillende raden en binnen het bestuur.
Terugkijkend is de conclusie snel getrokken dat het KFPS een zeer levendige en actieve vereniging is waar het hele jaar door veel gebeurd. Een trotse vereniging waar het prachtige Friese paard centraal staat. Beroemd om zijn fiere uitstraling en fantastische karakter. Dat is niet een vanzelfsprekendheid. Het koesteren van deze kenmerken vraagt binnen de fokkerij continue aandacht. In het gebruik en met name in de sport vraagt men om een werkwillig paard met veel beweging maar dit mag niet ten koste gaan van de betrouwbaarheid. Andersom is het gebruik, zowel recreatief als in de sport en bij shows zoals de Friesian Proms en de Stormruiter, een geweldige promotor waardoor de aandacht voor onze zwarte viervoeters alleen maar groeit. Voor het behoud van het ras is het de kunst om hier de juiste balans in te (be)houden.
Dit is mijn laatste column. Zes jaar lang had ik eens in de twee maanden de gelegenheid om op deze wijze aandacht te vragen voor een bijzonder onderwerp, een speciale gebeurtenis en soms een minder leuk incident. Dat varieerde van aandacht voor de DNA-testen waterhoofd en dwerg die beschikbaar kwamen, een geweldige stap voorwaarts in het kader van inteeltproblematiek, tot onderwerpen als: sportaanleg in relatie tot exterieurkeuring, dopingcontroles, uniformering bij het keuren, rolvastheid bij de verschillende geledingen, promotie in het buitenland en nog veel meer. Bij al deze onderwerpen werd ook steeds weer duidelijk dat het bij een vereniging als het KFPS het draait om mensenwerk. Daar zit de kracht, de verbinding en de emotie maar het is tevens een valkuil op momenten dat het minder goed gaat. Niet voor niets is er de laatste jaren veel tijd en aandacht besteed aan het verbeteren van onze cultuur, structuur en verdere professionalisering van het kader. Een positieve ontwikkeling waarbij de woorden ”respect” en “ vertrouwen” de kern vormen. Laten wij dat niet uit het oog verliezen.
Langs deze weg heel veel dank voor alle mooie ontmoetingen die ik bij het Stamboek en met velen van u heb mogen ervaren. Wij blijven elkaar ongetwijfeld in de toekomst tegenkomen.
Veel leesplezier,
Bert Wassenaar
Voormalig voorzitter
