“Ik smelt als ik ‘m zie”, vertelt Myrna van Middendorp uit Bleiswijk. Ze heeft het over haar 4-jarige Friese hengst Durk (Meinte 490 x Anne 340). “Hij is echt zo’n paard waar ik als klein meisje al van droomde, met lange manen en een ongelooflijk lief hoofd en mooi oog. Tegelijkertijd heeft hij iets heel ondeugends.”
De 32-jarige amazone had altijd al een zwak voor Friese paarden, maar zette toen zij bij een echte sportstal terechtkwam haar zinnen op een talentvol dressuurpaard, waarmee ze hoge ogen zou kunnen gooien in de sport. Nadat het mis was gegaan met dit paard, ging ze (weer) voor een Fries paard.
Friese merrie
“Ik heb altijd paardgereden als jong meisje en als puber, maar toen ik ging studeren, kwam het paardrijden op een laag pitje te staan”, begint Myrna. “Na mijn studie verhuisde ik vanwege de liefde naar het westen. Ik kocht een Friese merrie waar ik echt alles mee deed, lange buitenritten maken, ik reed langs het strand, deed mee aan wedstrijden, reed zonder zadel … Ze was een wereldpaard voor mij!”
Ongelukkig van dressuur
Toen Myrna met haar paard verhuisde naar Dressuurstal Bernoski, ging ze fanatiek met haar van start in de wedstrijdsport: “We begonnen in de B, werden L en ook in het M heb ik nog winstpunten met haar behaald. Maar het was eigenlijk wel duidelijk: Nina (van Ravensbos) vond dressuur niet echt leuk; ze werd er ongelukkig van. Als we een buitenrit maakten, bloeide ze helemaal op.”
Verder in de sport
Myrna verkocht Nina met pijn in haar hart, maar ze had besloten: ‘Ik wil verder in de sport’. Gelukkig kwam ze bij een vijfsterren huisje terecht. “En toen kwam er dus een chique bruine KWPN’er met een pedigree om van te watertanden. Een paard met veel talent. En ook een paard met heel veel karakter. In het begin gingen we als een speer. Maar in het najaar van 2019 viel ik eraf, waarbij er twee blokjes in de wervels van m’n rug afbraken.”
Fatale val
“Het kwam goed met Myrna’s rug, maar het paard bleef voor haar aan de pittige kant: in maart 2020 was er die fatale val. “Ik zweefde door de lucht, kwam neer, en … kon niet meer opstaan; het was echt flink mis. Ik werd met de ambulance afgevoerd en een tijdlang was het onzeker of ooit nog zou kunnen rijden, of zelfs maar lopen … Uiteindelijk bleken twee wervels in m’n nek te zijn gebroken. Tijdens een operatie werden er schroeven in gezet; mijn nek werd gefixeerd. Paardrijden? Zou ik dat ooit nog kunnen of durven?”
Toch een Fries paard
Maar zonder paarden leven, dat kon ze niet. Een aantal weken na de operatie zat ze alweer op een paard. “OK, ik heb het na deze merrie nog eenmaal geprobeerd met een mooie KWPN’er, een ruin. Ook dat bleek het niet voor mij te zijn. Helaas. Ik dacht veel terug aan de tijd met Nina. Waarom zou ik niet toch weer zo’n paard als Nina nemen, maar dan wel eentje met wat meer aanleg voor de dressuur en voldoende karakter. EN lange manen! Bij Frysk-Andaluz vond ik dit voorjaar het paard waar ik verliefd op werd; al via de filmpjes op de website maakt hij iets in me los. Deze toen nog 3-jarige hengst had iets ontwapenends.”
Verkocht
Charissa (Flier, van Frysk-Andaluz, red.) gaf aan dat Durk een stabiele ruiter nodig had; hij was nog wat ril en kon nog heel gespannen reageren op een beenhulp. “Maar wat dacht je: ondanks dat wij het allebei spannend vonden toen ik in zijn zadel stapte, en hij net zo onzeker was als ik, bleek dat we elkaar leuk vonden. Bij mij liep hij relaxed rond en hij gaf me een heel oké en vooral veilig voel. Ik was verkocht …”
Puppy en gentleman
Zo begon Myrna aan haar avontuur met Durk. “Hij is een puppy én een gentleman. Een ondeugd, maar ook super eerlijk. Hij vindt dingen eng, maar ik ook! Toch durf ik het aan met hem. We hebben een sterke band samen, ondanks dat ik hem nog niet zo lang heb. Als ik aan kom rijden, begint hij te hinniken; hij herkent mijn auto. Dan weten ze op stal: Myrna is in aantocht! Hij vertrouwt me ook: ondanks dat hij nog nooit op een trailer gestaan had, volgde hij me vanaf Frysk-Andalyz toen al zo de wagen in op weg naar ‘huis’.”
Luisteren naar mijn paard
Myrna vervolgt: “We hebben elkaar nodig: ik ben zijn begeleider en hij mijn therapeut. Samen beginnen we aan deze reis. Ik hoef niet per se dressuurwedstrijden met hem te rijden, al lijkt hij het erg leuk te vinden om oefeningen te leren en doet hij het erg goed. Ik zie wel waar we belanden: stel dat hij aardigheid heeft aan het lopen van een proef en op pad gaan naar een wedstrijd, dan doen we dat lekker. Maar vindt hij het niks, dan zal ik niet minder van het paardrijden en van hem genieten. Ik wil luisteren naar mijn paard.”
Harde les
“Ik heb een hele harde les geleerd, een les waarbij ik mijn nek moest breken. Mijn insteek wat betreft de paardensport en het genieten van en met mijn paard is hierdoor veranderd. Ja, ik wil graag knallen en de sterren van de hemel rijden in de ring. Maar alleen vanuit harmonie en nooit ten koste van zijn of mijn geluk.” (cd)
Foto: Denise van der Plas
