Sophie de Beer kwam in 2007 voor het eerst in contact met paarden via coaching bij Renate Hesterman, waar ze door de Friese ruin X figuurlijk besmet raakte met het zogenoemde paardenvirus. Toen haar eerste eigen pony Dikkie geblesseerd raakte, kreeg ze van Renate de kans om Geartsje Jelbrich (Sjouke 453) uit te brengen in de dressuursport. Ondanks een blessure van Gear en de verwachtingen dat het M1 het maximaal te behalen niveau was, maakt de combinatie zich op om binnenkort de overstap naar het Z te maken.
Zeventiende verjaardag
‘Op mijn zeventiende verjaardag kreeg ik mijn eerste eigen pony: Dikkie, waar ik ontzettend blij mee ben. Zoals haar naam al zegt is Dikkie een heerlijk stevige merrie van nu vijftien jaar. In het begin deden we vooral veel leuke dingen samen. Het is een gouden pony die voor alles in is, je kan het zo gek niet bedenken en ze vindt het prima.’
Bergafwaarts
Na twee jaar plezier maken sloeg het noodlot toe en kreeg de merrie te kampen met een peesblessure. ‘Hier herstelde ze gelukkig snel van, maar daarna leek het wel alleen maar meer bergafwaarts te gaan. Zo vertoonde ze steeds meer vage klachten, van kreupelheden tot benauwdheid en huidproblemen. Pas drie jaar en een hoop dierenartsbezoeken later wordt er een beetje duidelijk wat er aan de hand is. Het enige wat er nog op ons lijstje staat is een reading. Ondanks dat ik er meer naast loop dan dat ik erop zit, is ze haar gewicht in goud waard.’
Gear
Tijdens deze periode werd al snel duidelijk dat rijden er niet meer inzat voor de 15-jarige merrie. Toen De Beer van Renate Hesterman fanatiek met haar bijrijdpaard Gear aan de slag mocht, greep ze die kans met beide handen aan. ‘Renate kocht Gear toen ze zes maanden oud was. Ik rijd haar al sinds ze zadelmak is, maar we rijden pas vier jaar fanatiek in de sport. Gear is dus niet officieel mijn paard, maar zo voelt het wel. Renate en ik doen alles samen, ik pak de wedstrijden en zij rijdt recreatief. We grappen er altijd over dat het lijkt alsof we twee paarden hebben’, vervolgt ze lachend.
Geen plan
Langzaam ontpopte de droom om het Z te halen bij de amazone. Helaas zat ook dit niet gelijk mee. ‘Toen ik met Gear aan de wedstrijden begon, kwam ze net uit een revalidatieproces van een peesblessure en bleek ze een genetische afwijking in één van haar halswervels te hebben.’ Toen de merrie de diagnose kreeg werd er niet verwacht dat ze verder dan het M1 zou kunnen komen. ‘Eigenlijk had ik geen plan. Zelf had ik nog nooit wedstrijden gereden, dus het was helemaal nieuw voor mij. We vlogen de B en het L zonder moeite door, maar bij het M merkten we dat we het wat lastiger kregen. Ga je paard maar eens iets leren dat je zelf ook nog niet kan.’
Laatbloeier
De eerste officiële wedstrijd van de combinatie was de selectie van de KFPS kampioenschappen. ‘Dit ging onwijs goed en we eindigden in de finale uiteindelijk op de vierde plaats. Hierna vlogen we door de eerste klassen heen. Vanaf het M1 moesten we echt aan de bak, wat het alleen maar leuker maakte. Hoe moeilijker de oefeningen worden, hoe beter Gear gaat lopen. Het is een onwijs lief paard, maar het kan ook een enorme stuiterbal zijn. Ze is heel gevoelig en sensibel, maar zeker niet vals. Nu ze twaalf is en zwaarder in de training staat begint ze steeds meer paard te worden. Ze is echt een laatbloeier.’
Afwisseling
Een hoop dressuurlessen volgden, wat vruchten afwerpt in de ring. ‘We rijden nu M2 samen en hebben vijftien winstpunten, dus we mogen Z1 starten. Daarnaast hebben we ons gekwalificeerd voor de regiokampioenschappen in februari, waarna we de overstap naar het Z1 gaan maken. Op dit moment zijn we daar hard voor aan het trainen, al vind ik afwisseling ook erg belangrijk. Gear is echt een paard dat altijd voor je wil werken en mij in de ring nooit in de steek zou laten. Daarentegen zal ze nooit aangeven dat ze moe is of niet wil trainen, ik probeer dus regelmatig op buitenrit te gaan zodat we samen kunnen genieten. Ik merk echt dat ze daarvan geniet en dan ze ook fijner gaat lopen in de training.’
Sophie, Gear en Renate.
Tevreden naar huis
Ondanks dat de combinatie steeds hogerop komt in de sport, gaat dit niet altijd even makkelijk. ‘Ik vind het soms wel lastig dat de juryleden mijn Fries tussen de KWPN’ers niet altijd waarderen’, legt De Beer uit. “Hier kan ik soms van balen, maar we hebben ervan geleerd en zijn er ook sterker door geworden. Ondertussen probeer ik gelijk na de proef te bepalen wat ik ervan vond en wat onze verbeterpunten voor de volgende keer zijn. Dan kunnen de punten op het protocol het alleen maar beter maken of mijn bevindingen bevestigen. Dit is voor ons een fijne manier om elke wedstrijd tevreden naar huis te gaan, ondanks dat het niet altijd gaat hoe we het willen.’
Bijzonder paard
Amazone en paard beginnen elkaar steeds beter te begrijpen. ‘De klik tussen Gear en mij heeft echt moeten groeien, maar die is er nu zeker. Ik vertrouw haar volledig en het is een heel bijzonder paard. In tegenstelling tot X, waar ik heel erg op kon steunen, moet ik Gear juist begeleiden omdat ze anders onzeker wordt. In het begin vond ik dit lastig, maar nu vullen we elkaar goed aan.’
Vallen en opstaan
Ze vervolgt: ‘Ik denk dat één van onze kwaliteiten is dat we allebei niet opgeven. Gear gaat altijd voor mij en ik zal altijd voor haar gaan. In de tijd van blessures en miscommunicaties heeft Gear mij geleerd dat het oké is dat het niet altijd even goed gaat. We zetten één stap terug om er twee vooruit te kunnen zetten. Ik ben ook erg trots op waar we gekomen zijn en hoe we samen leren. We hebben allebei nog nooit op dit niveau gereden, dus ons proces gaat met vallen en opstaan. Gear zal nooit gek gaan doen, ze wil het altijd goed doen. Als ze me niet begrijpt, zal ze een oefening aanbieden waarvan ze denkt dat ik dat bedoel. Deze merrie heeft mij heel veel zelfvertrouwen gegeven, zowel in de ring als daarbuiten. Ze geeft me bij elke wedstrijd weer het gevoel dat ze me nooit in de steek zal laten.’
Dankbaar
‘We worden als team steeds sterker en we begrijpen elkaar steeds meer. Los van dat ik trots ben op ons proces samen, ben ik ook blij met de mensen die mijn passie mogelijk maken. Zo ben ik Renate heel dankbaar dat ze mij haar paard blind toevertrouwd, altijd voor mij klaarstaat en de beste groom is. Daarnaast staan mijn ouders altijd achter mij en steunen ze me waar ze kunnen.’
Vertrouwen
De amazone wil dit jaar Z1 starten met de merrie. ‘Daarna zijn we heel benieuwd hoe ver we nog gaan komen. Ik heb alle vertrouwen in Gear en denk dat ze het nog wel verder kan schoppen in de ring. Naast de wedstrijden gaan we natuurlijk gewoon genieten met elkaar en heel veel leuke dingen doen. Zolang ze het leuk vindt om op pad te gaan en aan het werk te gaan, blijven we dit lekker doen’, sluit ze positief af.
Bron: Hoefslag
Foto: Ingrid Truijens
